Venus conjunct Pluto 1.00
Over het algemeen zal er, wanneer Pluto een aspect met Venus vormt, sprake zijn geweest en nog steeds zijn van een langdurig evolutionair conflict, gebaseerd op de tweevoudige aard en vereisten van Venus. Als een ingeboren archetype of dynamiek eist Venus van ons dat we, voordat we succesvol aan enig soort relatie kunnen deelnemen, in harmonie met onszelf komen, van onszelf houden en op een onafhankelijke, zelfvoorzienende manier in onze eigen behoeften voorzien. Pas wanneer we dat leren kunnen we met succes aan relaties deelnemen. We zijn dan namelijk in staat onze verwachtingen en behoeften waarvan we verwachten dat onze partner erin tegemoet zal komen of ze voor ons zal bevredigen, zover mogelijk terug te schroeven. Als we niet van onszelf kunnen houden en in harmonie met onszelf zijn, hoe kunnen we dan echt houden van een ander en echt met hem of haar in harmonie zijn?
Pluto in aspect met Venus eist van ons dat we leren onszelf te laten versmelten met iemand anders. Door deze ervaring vindt er voor beide betrokkenen een transformatie van persoonlijke beperkingen plaats. Omdat de evolutionaire eis het versmelten met of opgaan in een ander is geweest, hebbende meeste met een Pluto/Venus-aspect niet geleerd hoe ze harmonie in zichzelf kunnen vinden, onafhankelijk van enige relatie. Ze hebben niet geleerd onafhankelijke, zelfvoorzienende mensen te zijn die in staat zijn, los van een relatie, de eigen behoeften te bepalen en er in te voorzien. In de meeste gevallen zullen ze het gevoel hebben dat ze enkel vervulling of volledigheid kunnen bereiken in een relatie met een ander. Hierin schuilt het langlopende evolutionaire dilemma.
Wegens de Pluto-koppeling, de drang tot het verkennen en ontdekken van de diepere levenszin, hebben deze mensen zich gewoonlijk als gehypnotiseerd aangetrokken gevoeld tot andere die iets symboliseerden wat ze nodig hadden. Deze dynamiek impliceert dat, wanneer deze aantrekking ook plaatsvindt, de betrokkenen hetgeen nodig is of verlangd wordt, nog niet reeds bezitten. Ze kunnen zichzelf voorspiegelen dat de door hen gezochte betekenis in een ander belichaamd is, en niet in henzelf.
Ten einde een partner, die schijnbaar bezit wat ze denken nodig te hebben, voor zichzelf te bezitten, kunnen ze emotioneel iedereen en alles manipuleren. De vormen en strategieën van manipulatie zijn daarbij onbeperkt: van bedekt en stompzinnig tot openlijk en direct. Vergeet overigens niet dat andere deze mensen op precies dezelfde manier kunnen benaderen, om dezelfde redenen en met dezelfde strategieën. Wederom blijkt de uiterlijke werkelijkheid een metafoor van onze innerlijke werkelijkheid.
Dergelijke relaties hebben vele psychologische, emotionele en karmische problemen geschapen, inbegrepen intense en onrealistische verwachtingen, geprojecteerd op een ander of door een ander op de Venus/Pluto-persoon geprojecteerd. Het geven van liefde en vervullen van iemand anders’ behoeften zijn ingegeven geweest door het tegemoetkomen aan de eigen behoeften. Worden ze niet vervuld, dan is het onthouden van geven of liefde bepaald niet denkbeeldig. Het zal duidelijk zijn dat deze strijd — wiens behoeften zullen wel bevredigd worden en wiens niet? — tot vele moeilijke emotionele scènes aanleiding heeft gegeven. In vele gevallen hebben deze scènes uiteindelijk tot de beëindiging van de relatie geleid. En vaak was het uit elkaar gaan ronduit moeilijk.
Emotioneel, psychisch of lichamelijk misbruik is voor deze mensen een niet zo geheel ongewone ervaring geweest in de levens die achter hen liggen. De herinneringen eraan liggen in de onbewuste geheugenbanken opgeslagen. Velen van hen zullen daarom aan dit leven begonnen zijn met een ingebakken achterdocht jegens anderen (waar zijn ze echt op uit? wat zijn hun motieven?). Bovendien zijn ze er niet zelden bang voor dat het kleed onder hun voeten vandaan wordt getrokken, waardoor ze al gauw overkomen alsof ze emotioneel onaangedaan en koel zijn of zich niet totaal aan een relatie kunnen overgeven. Karmisch zullen deze mensen, vooral als er gespannen aspecten meespelen, te maken krijgen met andere met wie ze in vroegere levens verbonden zijn geweest. Het thema in deze relaties is vrijwel zonder uitzondering het oplossen van een kwestie die voorheen is blijven liggen.
Een ander gebruikelijk probleem voor velen van hen is dat ze een relatie slechts in stand konden houden voor de duur van de behoefte welke die relatie geschapen had. Dientengevolge hebben ze vaak in de situatie verkeerd dat de ene partner geen reden meer zag om samen te blijven, terwijl de andere de relatie juist wilde voortzetten omdat ze naar zijn of haar idee nog niet voorbij was. Menen met dit aspect hebben zich aan beide kanten bevonden:
ze zijn verlaten en ze zijn zelf degene geweest die wegging. Ook hier is het probleem terug te voeren op het buiten zichzelf zoeken naar vervulling en zin.
Ook zelfs in een intieme relatie kunnen mensen met een Pluto/Venus-aspect zich als hypnotisch aangetrokken voelen tot derden. De reden daarvoor is veelal dat ze in de bestaande relatie niet volledig aan hun trekken komen. Op dat punt is er een probleem geschapen. Het algemene principe van Pluto/Venus aspecten is zich over te geven aan één persoon. Hoe de betrokkene op dit probleem reageert, bepaalt het karma voor de toekomst. Als hij zich uit de bestaande relatie losmaakt om gehoor te geven aan de hypnotische aantrekking, wordt er met de eerste partner een karma opgebouwd dat op een ander tijdstip vervuld moet worden. Maar ook als hij de hypnotische aantrekking niet volgt, wordt er een karma geschapen: in dat geval zullen de onbevredigde verlangens, uitgaande naar die derde, op een later tijdstip moeten worden vervuld.
Een ander met deze relatiebenadering samenhangend probleem is dat de ene partner in de relatie meer macht zal bezitten dan de andere. Als een van beiden een aantrekking volgt, voornamelijk omdat de ander iets kan geven wat hij of zij zelf nodig heeft, dan wordt die ander automatisch in een machtspositie geplaatst. Deze dynamiek creëert onmiskenbaar ongelijkheid, en geeft aanleiding tot mogelijke botsingen als de ander hoe dan ook die positie probeert te behouden. Ook hier hebben degenen met een Venus/Pluto-aspect in vroegere levens beide rollen gespeeld.
Haast allen met dit aspect hebben een drang gehad om zich te onttrekken aan de door de samenleving bepaalde manier van omgaan met anderen. Ze hebben ernaar verlangd en er behoefte aan gehad de ‘taboe’s’ die op relaties rusten te doorbreken. Gewoonlijk beproeven ze die taboe’s niet door rechtstreeks bestaande waarden te attaqueren, maar houden ze hun behoeften en verlangens voor zichzelf. Ze trekken daardoor anderen aan die dezelfde ervaring zoeken. Binnen de beslotenheid van hun eigen relatie verkennen de partners vervolgens een veelheid van mogelijkheden waartoe ze zich voelen aangetrokken om ermee te experimenteren.
Heel wat van deze mensen hebben, in variërende mate, een behoefte om te overheersen of overheerst te worden en wensen vaak, ingegeven door hun zekerheids- en emotionele behoeften, iemand anders te bezitten. Nogmaals, deze situatie zal zich voordoen omdat de betrokkenen zich ter bevrediging van hun behoeften tot een ander wenden, of omdat een ander zich om dezelfde reden tot hen keert. Deze vorm van beheersing en emotionele beperking kan niet anders dan op stagnatie voor beiden uitlopen. Op een bepaald moment zal zich dan ook een kritieke situatie voordoen waarin de opgelegde beperkingen op de spits worden gedreven — buigen of barsten.
Botsingen en scheiding zullen volgen, met alle bovengenoemde karmische consequenties van dien. De mate van overheersing en bezitting hangt gewoonlijk af van hoezeer de betrokkenen echt bij elkaar willen zijn. De mate van willen bepaalt de mate van behoefte. De mate van behoefte bepaalt de graad van overheersing.
In negatief opzicht kunnen deze mensen zeer jaloers, bezitterig, wraakgierig en gemeen zijn wanneer ze het idee hebben dat hun partner iets gedaan heeft wat de relatie bedreigt of ondergraaft, of iets gedaan heeft om hen te misbruiken of te kwetsen, of nagelaten heeft in hun behoeften tegemoet te komen. Maar al te vaak zullen degenen met Pluto/Venus hun affectie en liefde aan anderen onthouden, uit vrees dat ze in de steek gelaten of misbruikt worden, of als een middel om door hun zelfopgelegde isolement de situatie te beheersen. En uiteraard kunnen ze ook zelf anderen aantrekken die op dezelfde manier reageren.
Alle mensen met een Pluto/Venus-contact hebben een drang om te weten waarom ze voelen wat ze voelen, en waarom een ander voelt wat hij of zij voelt. Ze verlangen ernaar te begrijpen waarom ze behoefte hebben aan hetgeen waaraan ze behoefte hebben, en waarom een ander nodig heeft wat hij of zij nodig heeft. Door de tijd heen heeft dit aspect een natuurlijk vermogen opgeleverd om zich in anderen te verplaatsen en zo te weten te komen waarom zij behoefte hebben aan hetgeen waaraan zij behoefte hebben. Dat vermogen zorgt voor een natuurlijke, sterke uitstraling, die anderen kan aantrekken die het gevoel hebben dat de betrokkenen hun behoeften begrijpen en kunnen vervullen. Omgekeerd kunnen degenen met Pluto/Venus zelf zich aangetrokken voelen tot anderen die, om dezelfde redenen, eveneens een intense aantrekkingskracht uitoefenen. Over het algemeen voelen ze zich aangetrokken tot gevoelige mensen die zich in de diepere kwesties van het leven verdiepen. Ze voelen zich niet aangetrokken tot oppervlakkige of ‘gewone’ mensen. Van nature benaderen ze relaties psychologisch. Altijd luisteren ze of trachten ze de diepere betekenis achter de woorden en daden van anderen te begrijpen, en anderen stellen zich op dezelfde manier tegenover hen op.
Pluto in aspect met Venus geeft mensen die zeer hartstochtelijk en sensueel zijn. Ze genieten van aanraken en de warmte van lichaamscontact, hebben het ook nodig. Hun aanraken op zichzelf zal in feite een soort barometer zijn, waaraan af te lezen valt hoe ze zichzelf voelen en wat ze voelen jegens degenen die ze zo intiem willen aanraken.
Alle mogelijke problemen en karmische situaties kunnen in één keer of geleidelijk gemetamorfoseerd worden zodra deze mensen eenmaal leren hoe ze harmonie in zichzelf kunnen vinden los van enige relatie, alsook leren hun eigen behoeften te onderkennen en daarin zelf te voorzien. Wezenlijk contact met zichzelf en zelf-liefde zullen de behoefte wegnemen om onrealistische behoeften en verwachtingen op een partner te projecteren. Bovendien zullen ze dan leren hoe ze in hun partner onafhankelijkheid en steunen-op-zichzelf kunnen aanmoedigen en ondersteunen, in plaats van te pogen hen te beheersen. De botsingen die zich in de relatie voordoen zijn bedoeld om deze les aan de gang te brengen. Zodra deze mensen niet langer buiten zichzelf zoeken voor de zin van hun leven, zullen ze in staat zijn zich te binden aan een partner die tegemoet komt aan hun eigen hogere evolutionaire en karmische behoeften. Op die manier kan de relatie gedijen en groeien. In bepaalde lastige karmische situaties zullen sommigen van hen de emotionele schok ondervinden van het verliezen van een partner door de dood. Wederom gaat het dan om diezelfde les. En ook zelfs de dood van een andere nabestaande kan de schok zijn die de les aanzwengelt.
Zodra de energieën van het Venus/Pluto-aspect gemetamorfoseerd zijn, worden de betrokkenen niet alleen de nauwste en betrouwbaarste en loyaalste vrienden of geliefden, maar ook mensen die andere aanmoedigen en helpen de beperkingen en hindernissen in hun leven te overwinnen, zodat ook zij waarlijk vrij kunnen zijn.
Venus sextiel Uranus 0.27
Eén van de twee dingen om even heel helder te stellen is het volgende : -- als wij naar aspecten kijken in horoscopen, kunnen deze op twee manieren uitwerken. Dat wil zeggen: Venus kan op Uranus werken, en Uranus kan op Venus werken. Alleen is het zo dat Venus veel dichter bij staat, als planeet, en Uranus veel verder weg staat. Letterlijk is de planeet Venus iets wat dichterbij ons voelt dan Uranus. Wij identificeren ons in het algemeen eerder met Venus in onze horoscoop dan met de verder weg gelegen planeten. Dat komt, omdat over het algemeen de persoon die wij denken te zijn een op de aarde gemanifesteerde persoonlijkheid is, die een aantal rollen speelt en een apart ego (persoonlijkheid) heeft, apart van de rest van de mensheid. De kwaliteiten van Uranus en Neptunus zijn kwaliteiten in ons die veel universeler zijn en misschien wel waarachtiger individueel zijn, maar over het algemeen zullen we met Venus, Mars, Mercurius veel meer denken 'dat wij dat zijn'. Dus wij hebben de neiging om in ons persoonlijke gedoetje in ons leven, Uranus te voelen als inwerkend op ons. Wij voelen niet zo sterk dat Venus op Uranus werkt. Zo voelen wij bij alle aspecten altijd het eerste alsof de langzaam lopende planeet werkt op de meer persoonlijke planeet. Dat is met alle aspectduidingen zo. Je komt het snelste tot wat mensen werkelijk voelen als je dus de langzamere planeet duidt als werkend op de minder langzamere planeet. Dat wil niet zeggen dat het omgekeerde niet geldt, maar mensen herkennen het eerder zo, want het raakt hen persoonlijker. Het raakt hen emotioneler en persoonlijker, omdat persoonlijke planeten te maken hebben met dat veel emotionelere en persoonlijker stuk in ons. Dus Uranus in verbinding met Venus voelt als Uranus die op Venus werkt. En daar hebben we meer problemen mee dan een Venus die op Uranus zou werken. Dat laatste betekent dat je houdt van de energie die Uranisch is in je leven en daarmee een verbinding wilt leggen (je vindt bijvoorbeeld de astrologie (Uranus) leuk of aantrekkelijk (Venus). Venus weerspiegelt dus ook je normen en waarden. Houden van Uranische dingen is volgens mij niet een energie die direct zo problematisch voor je voelt. Vanuit Uranus op Venus gezien echter begint het volgens mij een ander verhaal te worden, want wat is de impuls van Uranus? Het is de impuls om te individualiseren en vrij te worden van wat men vindt, los te komen van je conditioneringen en je omgevingen en een Zelf te worden. Terwijl Venus juist de functie binnen in je symboliseert, van alles waarmee je een verbinding aan wilt gaan, en dus krijg je dan het standaardprobleem van verbindingen enerzijds en het juist vrij willen blijven anderzijds. Wat daaruit volgt is een noodzaak om het probleem van 'vrijheid versus binding' op te gaan lossen.
Eén van de dingen die wij heel vaak doen is dat we Venus gelijkschakelen aan liefde en aan relaties in het algemeen. Misschien gaan we ooit nog wel eens naar een cultuur waar een nieuwe planeet ontdekt gaat worden die één van de twee Venussen gaat vervangen. (We hebben een Venus die over Stier heerst, en een Venus die over Weegschaal heerst). Het is echter nog niet zo ver. We zitten nu met een (astrologische) cultuur waarin Venus zowel over Stier heerst als over Weegschaal en je ziet ook dat die cultuur nog alles overheersend is: de cultuur waar degene van wie je houdt (Weegschaal) het liefst ook je eigendom is (Stier).
Stel je een gewone archetypische horoscoop voor met Ram op de Ascendant: Venus heeft als heerser twee kwaliteiten, een Venus van Stier en een Venus van Weegschaal.
Op dit moment willen wij relaties met mensen die ons gevoel van eigenwaarde stimuleren of weerspiegelen. Er is een heel sterke band tussen je eigen normen en waarden, dat wat jou een gevoel van zekerheid geeft, jouw persoonlijke behoeften, en de soort mensen waarmee je een relatie wilt leggen. In het werkelijke leven is het inderdaad zo, dat wij houden van mensen die onze normen en waarden weerspiegelen (we vinden een boek bijvoorbeeld goed, als het onze eigen ideeën weerspiegelt!) , en als wij verliefd worden op mensen dan krijgen we snel genoeg allerlei emoties bovendwarrelen vanuit onze hormonenhuishouding die te maken hebben met 'eigendomsgevoelens'. Dat is Stier. Stier heeft te maken met eigendom en ieder van ons wordt in relaties geconfronteerd met dat verschijnsel. Het is zelfs zo dat een van de meest verheven vormen van liefde, zoals ik dat tenminste zie, de liefde van een moeder voor een kind is. Het behoort de liefde te zijn van iemand die iemand anders onvoorwaardelijk accepteert. De onvoorwaardelijke liefde dus. Toch is het tevens zo dat moeders ook heel vaak de neiging hebben om hun kinderen als hun eigendom te beschouwen. En het is heel moeilijk, zelf als je rationeel beter weet, om dat los te laten. Het kan zijn dat het voor Venus-Uranus mensen makkelijker is, dat kon wel eens hun gave zijn, om een kind of een eigendom wat makkelijker te delen met de hele wereld. Maar ook in persoonlijke relaties speelt het eigendomsfenomeen, zeker als je jong bent, als je verliefd bent in die puberteitsfase, dan heb je van die situaties die vaak in liefdesliedjes bezongen wordt: "Ik wil dat je van mij houdt, maar van niemand anders". "Anders word ik jaloers". Jaloezie is trouwens Schorpioen tegenover die Stierkwaliteit. Het betekent dat je de ander claimt. Je claimt die ander als zijnde jouw persoonlijke bezit, zou je mogen zeggen. Ik zeg het misschien wat cru, maar zo is het archetypisch eigenlijk wel.
Als ik nu kijk naar Uranus in dit verband, die bij Waterman hoort, dan zie je deze driehoek Weegschaal staan, maar vierkant naar Stier. (In de archetypische horoscoop weer).
Wij denken bij Uranus aan scheiden en breken en daarom durven we vaak niet eens ons zelf te zijn, uit angst daarvoor. Het teken "Ram", het 'ik ben" wordt in de archetypische horoscoop aan alle kanten omgeven door Venusiaanse energieën: eerst komt Stier: het 'ik ben en het is van mij', maar recht tegenover Ram staat Weegschaal: 'het geven en nemen en in relatie gaan". Achter Ram staat Vissen, beheerst door een hogere octaaf van Venus, te weten Neptunus, de onvoorwaardelijke ongehechte liefde symboliserend. Ram wordt aan de ene kant geflankeerd door gehechtheid en aan de andere kant door ongehechtheid. En aan de overkant staat de relatie, die het proces is van het conflict tussen eigendom en overgave zien op te lossen via relaties.
Yogananda zei eens dat het er in het leven om gaat de liefde steeds groter te maken. Het begint met zelfacceptatie (Stier), liefde voor jezelf, dat is wel een voorwaarde. De volgende stap is de liefde die je deelt met een ander, je hebt opeens een ander lief, niet alleen jezelf (Weegschaal). En tenslotte komt daar de onvoorwaardelijke liefde voor het kind, voor een heel ander persoon, waar je niet eens iets voor terug hoeft te krijgen (Vissen). De totaalbeleving van Vissen dient echter werkelijk ongehecht te zijn, de liefde zou zich dan moeten uitbreiden tot meer kinderen, tot alle kinderen en tot slot, tot de hele wereld. Uranus is de versneller in dit proces, hij komt als heerser over Waterman vlak voor Vissen, en haalt je uit de oude relatiepatronen. Uranus/Venus experimenteert met relaties. Het wil wel in relatie zijn maar ook de weg vrijmaken naar een ongehechtere vorm van relatie. Het krijgt vorm in deze wereld door een veelvuldig scheiden en telkens nieuwe relaties aangaan, bindingsangst heet dat ook wel. Maar een werkelijke binding hoort te zijn met jezelf, enerzijds, de zelfwaardering van Stier, anderzijds het weten dat je verbonden bent met iets bovenstoffelijks, Vissen, de twee dierenriemtekens aan beide kanten van dat 'ik Ben" van Ram. Alle anderen die je ontmoet, Weegschaal aan de overkant, symboliseren processen die je eigen processen spiegelen en waardoor bewustwording ontstaat. Bewustwording, dat we inderdaad geen eiland op onszelf zijn, maar in een geven-en-nemen proces zitten hier op de aarde. Telkens als we te gebonden zijn, komt Uranus om de hoek om ons te bevrijden van de patronen die ons kristalliseren (Stier). Telkens als we te losgeslagen zijn, komt de behoefte van Venus om de hoek kijken om weer in relatie te gaan. Knipperlichtrelaties noemen ze dat ook wel. Aan-uit-aan-uit. Venus - Uranus, Venus - Uranus.
De vraag is: hoe kun je in relatie zijn EN een echt Zelf zijn? Hoe kun je er achter komen dat afstand nemen geen scheiding hoeft te betekenen? Uranus lijkt vaak tot scheiding te leiden, omdat we het idee hebben dat als we ons distantiëren, er ook geen relatie meer is. In het Engels hebben ze een spreekwoord dat zegt: "Familiarity breeds contempt". Vertrouwdheid (Stier) is de broedplaats voor verachting, of disrespect. We hebben niet zo veel achting voor degene die ons het meest vertrouwd is: in de eerste plaats onszelf, en in de tweede plaats diegenen waarmee we een 'eigendomsverbinding' hebben. De kunst voor een Venus-Uranusaspect is om het respect terug te brengen voor ELKAAR's individualiteit, zowel voor die van je zelf als die van de ander, door je juist een beetje te distantiëren, en de ander daardoor eens met nieuwe ogen te bekijken! Eigendom is een fictie, en verwondering en acceptatie van iets dat vreemd is aan onszelf ontstaat JUIST door Uranus. Distantiering lijkt voor een heleboel mensen vaak koel, afstandelijk, koud, de kunst is dus om met warmte (Venus) een respectvolle afstand (Uranus) te houden, zelfs als je elkaar al 20 jaar kent. Want ken je die ander echt? Je hoeft niet voor de ander te denken, te voelen, beslissingen te nemen. Dan leidt Uranus tot een breuk. Uranus hoeft helemaal geen scheiding op te roepen, als we het idee zouden kunnen loslaten dat liefde betekent: 'fysieke nabijheid, claimen van elkaar's tijd en aanwezigheid". Zo hebben we geen respect voor het individuele groei-en ontdekkingsproces van de ander en ook niet voor dat van ons zelf. Dus zeg maar eens "U" tegen je geliefde met wie je misschien al jaren bed, keuken en woonruimte deelt, al was het maar in gedachten, in plaats van je af te zonderen en echt een eigen ruimte nodig te hebben. Creëer de ruimte in je onderlinge relatie, neem wat afstand, maar niet om je zelf af te zonderen, maar uit respect. Dat is Uranus-Venus in een hogere vorm. Daartoe waren alle experimenten bedoeld. Zodat de liefde elke dag fris en nieuw is, in verwondering en openheid.
